Bir Adayış
Bir Adayış Boşluğa salınan ipteyiz Yok bir denge Geceyi bırakınca bize Sessizce Öylesine Ruhlar aramaya başlar bir ikincisini Salve regina tınısı sarar bedeni Yıkılan evin önünde uzanırsın eteğin götürmediği yere bir histeri halidir o an savruluşun zaman dışılığı duyumsadığı o zemine önünde uzayan taş merdivende korkuyla bakarsın ışık huzmesinin sardığı geceye elinde taşıdığın bakır kapta suyun ateşidir, yakar sürüklenirsin çıplak ayakların götürdüğü yere sıyrılışın eteğin örtüsünden bir hicapsızlık hali değildir o an Bir andır o senin yokluğunda, geceye sunulan titrek ellerinden boşalan suyun sesi kç. 2017 Ağustos-İstanbul