Eşik

 eşik

Akıl ile düş arasında asılı kalan bir zamanda

Gidiyordum seninle

Gölgene dalacak kadar yakın olan ben

Endişe sancılarıyla dolanırken

Geçiyordum ateşin soğuğundan

Dokunmuyordu kimse

Oradan geçerken

İç içe geçen iki eşik durdu karşımızda

Bir ses duyuldu ve sen gittin

emir gelmemişti bana

her zamanki bekleyişlerden farklı

dururken eşik dışında

yığınların çığlıkları uzağında

seni beklediğini iddia edemeyecek kadar bekleyişti bu

sen, uzak düştüğüm

yüzüme vuran tufanın ateşi yakıyor

son kelimelerimle gel derken sana

çeviremiyorum kapı kolunu

elim kesik